او دانش آموخته کارشناسی ارشد معماری از دانشگاه تهران، دارنده مدرک عالیه درجه مهندسی در معماری از دانشگاه آی آی تی در شیکاگو و دکترای شهرسازی از دانشگاه فنی مونیخ بوده است.
وی از برجسته ترین صاحب نظران در زمینه مباحث شهرسازی و معماری به ویژه با نگاه برنامه‌ریزی شهری است و مطالعات بسیاری را در باب این مفاهیم به انجام رسانده است. همچنین دکتر مزینی به سبب تسلط بر زبانهای انگلیسی، آلمانی، فرانسه و عربی، ترجمه کتابهای ارزشمندی را با موضوع شهرسازی و معماری از خود به یادگار گذاشته است.
تدریس در دانشگاه ملی ایران (شهید بهشتی)، دانشگاه تهران، دانشگاه بوستن، دانشگاه ملک عبدالعزیز جده، دانشگاه آزاد اسلامی قسمتی از فعالیتهای ایشان در حوزه دانشگاه است.
او آغاز گر اندیشه علمی در باب معماری و شهرسازی بود به همین دلیل نقطه عطفی در تاریخ ادبیات معماری و شهرسازی ایران است. اوتلاش بسیار داشت که اندیشه علمی را به ایران و ایرانیان منتقل کند. مزینی با درک هدف خود در رشد و آگاهی‌های علمی معماری و شهرسازی در ایران از طرق مختلف کوشید تا این هدف را محقق نماید.
از جمله اقدامات وی حضور در مراکز آموزشی، تربیت و آموزش دانشجویان و انتقال آموخته‌های خود در حوزه‌های تئوری و طراحی، تربیت پژوهشگران شهرساز و معمار در سطح دکترا، تالیف و ترجمه متون علمی باارزش و نیز حضور در مجامع حرفه‌ای و اجرایی بود.
دکتر منوچهر مزینی در سال 1381 دار فانی را وداع گفت.
برخی آثار تالیفی این معمار عبارتند از: مقالاتی در باب شهر و شهرسازی – دانشگاه تهران، از زمان و معماری – مرکز مطالعات و تحقیقات شهرسازی و معمار ایران، مدیریت شهری و روستایی در ایران – سازمان زمین و مسکن، ساختار مدیریت شهری در ایران – مرکز مطالعات برنامه ریزی شهری وزارت کشور، مطالعه تهران از نظر کالبدی - مرکز مطالعات برنامه‌ریزی شهری وزارت کشور، مطالعه فرا دوبعدی بزرگراه رسالت تهران - شهرداری منطقه 4 تهران، تاریخ و هنر معماری - سروش.
